W grudniu 1947 roku utworzono trzyletnią Publiczną Średnią Szkołę Zawodową, którą w 1951 r. przemianowano na Zasadniczą Szkołę Szkutniczą - jedyną tego typu szkołę w kraju. Pierwszym dyrektorem i organizatorem tej szkoły był Henryk Zgliczyński.

Nie posiadała ona swego lokalu, wiec przedmioty teoretyczne były prowadzone w budynku Liceum Ogólnokształcącego, a nauka zawodu, odbywała się u prywatnych fachowców. Szkoła liczyła początkowo 120 uczniów. Jednak rok szkolny 1948/49 rozpoczął się już w tymczasowym budynku szkoły przy ulicy Zamkowej. (na zdj.)  

Przed południem odbywała się nauka teorii, po południu, w tych samych pomieszczeniach, „praktyczna nauka zawodu”. Warunki pracy szkoły były bardzo trudne, a ówczesne władze wciąż przenosiły siedzibę szkoły: budynek przy ulicy 1 Maja, baraki Urzędu Pocztowego nad Zatoką Pucką, koszary Marynarki Wojennej przy ul. 10 Lutego 21. W tym ostatnim budynku szkoła przetrwała do 1965 roku, a internat do 1967.

Warsztaty szkolne powstały w 1966 r. W nowym budynku, z odpowiednim na ówczesne czasy wyposażeniem, można było realizować zadania programowe. Stopniowo rozbudowywano budynek szkoły zyskując nowe pomieszczenia.

W 1973 r. nastąpiła dobudowa skrzydła szkoły. W 1994 zadaszono patio i wciągu 9 m-cy powstała nowa sala sportowo-widowiskowa, za co szkoła zdobyła 1 miejsce w Konkursie MEN i Zarządu Głównego Szkolnego Związku Sportowego „Zrobimy to sami”.

W 1995 r. oddano do użytku wydłużoną i podwyższoną dawną salę gimnastyczną z siłownią i zapleczami socjalnymi.

A tak oto przedstawia sie historyczny rozwój szkoły: